- айш
- [عيش]а. ҳаёти хушу хурсандона; кайфу сафо ва беғамӣ, хушгузаронӣ, ишрат: зикри айш – нисфи айш (мақ.); айшу ишрат // айшу нишот кайф, ҳузуру ҳаловат; хурсандиву хушҳолӣ; айш кардан кайф кардан, роҳату ҳузур кардан; ба айши касе халал расондан кайфи касеро парондан, ба роҳати касе монеъ шудан; айшу нуш маҷ. хушгузаронӣ бо бодагусорӣ; доди айш додан айшу ишрат ва шодию бозиро ба дараҷаи олӣ расондан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.